Uit de nieuwsbrief Ambassade van Den Haag

Even voorstellen… Paula Molewijk
Paula is al sinds de oprichting in 2014 City Host. Hieronder stellen we haar graag aan je voor.

Wie ben je en wat doe je bij de Ambassade?
Ik ben Paula Molewijk, geboren en getogen in Den Haag. Sinds de oprichting ben ik al City Host en dit jaar ben ik na een inactieve periode weer gestart. Naast dat ik meedraai als City Host, ga ik ook helpen met de logistieke ondersteuning. Ik hop dan van de ene plek naar de andere en help als mensen iets nodig hebben, bijvoorbeeld voor het leveren van de broodjes of materiaal. Een soort vliegende keep functie.
Waarom ben je bij de Ambassade gestart?  
Ik ben bij TUI reisleidster geweest en heb toen over de hele wereld gezworven. Ik kwam terug toen ik moeder werd en ging in Den Haag werken als managementondersteuner bij creatieve organisaties. Het laatste bureau waar ik werkte hield op te bestaan en toen ben ik parttime iets heel anders gaan doen, namelijk vertaler Duits. Maar dat was best eenzaam werk. Ik wilde juist mensen ontmoeten, daar houd ik van.

Toen de oproep kwam voor het WK hockey triggerde dat mij dan ook door het sociale aspect en het werken met mensen. Vanaf toen, in 2014, ben ik erbij. In die tijd heb ik van alles gedaan, ik ben bijvoorbeeld ook teamleider en dagcoördinator geweest. In 2020 ben ik mede door corona niet actief geweest. Dit jaar heb ik me weer aangemeld. Ik vind het gewoon veel te leuk, ik hou van de stad en ik wil graag verhalen uitwisselen met bezoekers.

Wat vind je leuk aan Den Haag? 
Ik ben groot fan van livemuziek. Ik ben grotendeels in de jaren ’60 opgegroeid, toen Den Haag de stad van de beatmuziek was. Het leuke is dat ook de jongere generatie van nu daarin geïnteresseerd is, bijvoorbeeld door de bandjes die ieder jaar tijdens het Bevrijdingsfestival spelen of de live optredens op de Grote Markt in het Paard en de cafés. Muziek leeft in Den Haag, dat trekt mij aan en als City Host vertel ik daar graag over aan bezoekers.

Den Haag heeft ook bijzondere verhalen. Een verhaal dat ik graag deel is dat van Florencia. De ijssalon is in 1932 opgericht door een Italiaanse familie. Voor de deur was er een benzinepomp, mensen konden daar tanken en bij Florencia een ijsworst halen, een soort leverworst maar dan van ijs. De oprichter raakte in 1964 tijdens het ijsmaken verstrikt in een machine en overleed. De familie nam de zaak over en runt dat nog tot de dag van vandaag. Ik ken Florencia nog als jong meisje in de jaren ’50 en ’60. Iedereen kwam daar, of je nou zakelijk, als scholier, gezinnetje of als zwerver kwam. Het was een soort huiskamer van de stad en dat is nog steeds zo. Daarom vind ik dat ook een leuke plek om bezoekers naartoe te wijzen.

Waarom ben je graag City Host?
Het is meer dan alleen de mensen verwijzen van A naar B. Over bezienswaardigheden en musea hoeven wij inhoudelijk niet veel te vertellen, daarvoor heb je de mensen en gidsen ter plekke. Wij willen juist dat gevoel overbrengen hoe mensen de stad kunnen beleven. Of ze nu voor een bepaald evenement komen, de winkels, de parken of de zee, het zijn juist onze persoonlijke ervaringen en verhalen die de bezoekers graag horen en onthouden.

Het ambassadeur van Den Haag zijn trekt me nog steeds. Als je een stad als Amsterdam voor je ziet, denk je vooral aan grachten, oude panden en musea. Behalve een gevarieerd cultuur- en winkelaanbod in de binnenstad zijn er tal van gezellige plekken en mooie parken in andere stadsdelen. En dan de combinatie met de zee en de mooie luchten, dat siert Den Haag. Er zijn ook wijken met een minder goed imago, toch raad ik iedereen aan ook in die wijken een kijkje te nemen. Je hebt in Moerwijk bijvoorbeeld de naoorlogse architectuur. De bekende architect Dudok kreeg na de Tweede Wereldoorlog de opdracht voor de wederopbouw in Zuid-West. Kenmerkend is zijn serene bouwstijl met plaats voor groen, bepalend voor de wijk. In andere wijken is het weer het tegenoverstelde, zo heeft elke wijk zijn charme.

Wat zijn je meest memorabele ervaringen?
In 2015 was het WK beachvolleybal op de Hofvijver. Op de vijver hadden ze een ponton gebouwd met 5000 zitplaatsen, netten, zand en alles voor een heus stadion. Zelfs de koninklijke familie kwam bij de opening en als City Hosts mochten we Willem Alexander ontvangen. De ontvangst was in de Koninklijke Schouwburg, en in onze groene jasjes hebben we hem via de rode loper naar de Hofvijver mogen begeleiden. Dat is me echt bijgebleven.

Iets dat niet eenmalig is, maar juist terugkerend, is Prinsjesdag. Afgelopen jaren stonden wij als City Hosts op het station om mensen die met bussen uit het hele land aankwamen te begeleiden naar het Lange Voorhout om naar de stoet met de Gouden koets te kijken. Het was altijd één groot feest met hele blije bezoekers.
Als laatste: grote evenementen die we hebben gehad. Dit jaar heb je bijvoorbeeld weer de Pitstop van de Ocean Race. Wij City Hosts verheugen ons er op om ook daar weer bezoekers te mogen begroeten. Net als ook tijdens One Young World in 2018. Jonge mensen uit de hele wereld kwamen naar Den Haag om te praten over maatschappelijke onderwerpen die de hele wereld aangaan. Het was mooi om daar onderdeel van te mogen zijn. We hebben toen zelfs op Schiphol gestaan om mensen naar Den Haag te begeleiden.
Wat is je leukste tip of plek in Den Haag?
Wat ik mooi vind is het Westduinpark, lopen of fietsen door de duinen. De geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog ligt verscholen in de bunkers onder de duinen. Bij Kijkduin heb je een stenen beeldhouwwerk van James Turrell, het ‘Hemels gewelf’. Als je daar op die bank gaat liggen kun je de prachtige luchten aanschouwen en genieten van de rust, de duinen, en het geluid van vogels.

Wat ik ook heel mooi vind is de architectuur van de Nieuwe Haagse School in Den Haag, vooral in de Vogelwijk en Bohemen. Zo staat in Bohemen de Daltonschool, dat vind ik echt een architectonisch pareltje.

Roadtrip (dag 18)

Vandaag voert de reis ons naar Nant in Frankrijk, het gebied van de Cevennen. We checken uit bij de aardige oudere Spanjaard, leveren de parasol in en willen hem een tip geven maar die weigert hij. Gasten en mensen helpen is zijn passie en dat het zo klikt is voor hem meer dan genoeg. We zijn er een beetje beduusd van en bedanken hem nogmaals hartelijk.

We verlaten Pals en rijden via kleinere wegen richting Figueres. Het landschap van Empordà ontrolt zich en langzaam nemen we afscheid van de Costa Brava.

Tegen het middaguur bereiken we de grens en gaan bij Jonquera de Spaanse grens over naar Frankrijk. We volgen de tolweg La Catalane richting Beziers. Onderweg zien we de gevolgen van de bosbranden die deze zomer tot in de buurt van deze wegen kwamen. Een trieste aanblik die ons deed denken aan onze reis in Australië terug naar Perth via de Brand Highway waarlangs bosbranden woedden en we er net op tijd langs waren.

Na Beziers volgen we de A75, La Méredienne, richting onze bestemming Nant. Onderweg doen we het plaatsje Couvertoirade aan waar volgens google restaurants open zijn. Nietsvermoedend willen we het plaatsje inrijden maar we worden naar een parkeerplaats gedirigeerd voor bezoekers. Het plaatsje blijkt een goed bewaard vestingstadje dat in de twaalfde en dertiende eeuw gebouwd is door de Orde van de tempeliers. Nieuwsgierig bezoeken we stadje en gaan even terug in de tijd.

Helaas blijken alle restaurants toch dicht vanwege einde van het toeristenseizoen. We vervolgen onze reis en komen al gauw aan bij onze bestemming van vandaag, de RCN camping Val de Cantobre. We hebben een premium mobile home gereserveerd en vallen met onze neus in de boter. Het blijkt zelfs splinternieuw te zijn en deze zomer in gebruik genomen. De plek is heerlijk en heeft een mooi uitzicht over het dal.

We besluiten door het mooie weer om een duik in het zwembad te nemen om de vermoeidheid van de dag af te spoelen.

Roadtrip (dag 17)

De dag begint weer stralend met een strakblauwe lucht. De ergste warmte is voorbij en de laatste dagen is de temperatuur aangenaam en ’s-middags rond de 25 graden. We ontbijten in ons appartement, Glenn haalt brood en croissants beneden bij de supermarkt en Paula zorgt voor lekkere koffie toebroek!

We genieten deze laatste dag in Spanje wederom van het strand. De wind is wat minder en de vlag bij de strandwacht staat op groen. Desondanks zijn de golven best nog groot en is het zaak om snel door de branding heen te duiken en daarachter te zwemmen zoals we andere strandgasten zien doen. Eenmaal erdoorheen is het heerlijk om in de Middellandse Zee te zwemmen en we genieten er allebei van.

Tegen drieën gaan we richting chiringuito Solimar waar we worden verwacht voor de late en warme lunch. Deze keer gaat Paula voor de sardines en Glenn voor de mosselen. Het is heerlijk om zo te toeven in Spanje en te genieten van al het lekkers.

Voldaan gaan we nog even uitbuiken op het strand en nemen nog een laatste duik. Daarna is het werkelijk afscheid nemen van Platja de Pals want morgen vertrekken we naar Frankrijk.

Roadtrip (dag 16)

Alhoewel Casa Rural Ses Garites een rustige locatie is kunnen we niet slapen van de kachel/warmwaterinstallatie die naast onze kamer is gebouwd en elk half uur aanslaat. We besluiten voor onze laatste twee nachten in Spanje te verkassen naar Aparthotel & Village Golf Beach vlakbij Platja de Pals. We worden bij de check-in geholpen door een aardige oudere Spanjaard. Paula heeft direct een klik en in vlot spaans wordt er van alles geregeld inclusief een strandparasol waar we dankbaar gebruik van gaan maken!

We gaan weer strandwaarts naar Platja de Pals om voor de lunch even een duik te nemen. Op het strand aangekomen blijkt er een behoorlijke wind, er staan schuimkoppen op de golven en de gele vlaggen staan uit bij de strandwacht. We komen niet verder dan pootje baden bij het begin van de branding en worden zelfs daar door de grote golven omver geworpen. Dus toch maar geen duik in zee deze dag. We hebben voor de lunch gereserveerd bij de chiringuito Solimar. Dat blijkt een goede zet, het is vol en gasten die op de bonnefooi komen worden vriendelijk doch beslist geweigerd. Glenn gaat voor de sardines en Paula voor de Pulpo.

De plek is heerlijk en het eten goed dus we reserveren meteen maar voor de volgende dag.

Roadtrip (dag 15)

De camping Cypsela sluit vandaag en we moeten helaas vertrekken.

We willen graag nog een dag of drie blijven in de buurt van Pals en vinden een mooie boerenvesting vlak in de buurt, Casa Rural Ses Garites. het ligt landelijk deels in het dennenbos en is een monument.

De ondergaande zon geeft mooi licht om de vogels in de tuin de fotograferen, waaronder een roodborstje en een hop (hoopoe).

Bij de avondwandeling lopen we langs een landgoed met mooie beelden in de tuin en genieten van mooie zonsondergang die het spaanse landschap mooi verlicht.

Roadtrip (dag 13)

Vandaag bezoeken we het oude middeleeuwse stadje Pals met haar Castel en Muralles de Pals. We zwerven wat door de schilderachtige straatjes en spotten mooie taferelen. Paula brandt een kaarsje voor haar vader en Glenn zijn moeder in de Església de Sant Pere.

Daarna lunchen bij Antic Casino een Spaans restaurant aanbevolen door een Spaanse vriendin van Paula. We hebben een heerlijke warme lunch met voor-, hoofd- en nagerecht en inclusief water, wijn en koffie voor het aangename bedrag van slechts €19 per persoon. Dubbel genieten!

Roadtrip (dag 12)

We worden wakker met een strakblauwe hemel, het belooft een mooie en warme stranddag te worden. Glenn gaat stokbrood en croissants halen bij de kampsupermarkt en al gauw zitten we te genieten van een heerlijk ontbijt op eigen terras.

Vanuit de camping kun je elk uur de shuttlebus nemen naar het strand, dus geen zoektocht naar een parkeerplek en parkeerkosten! Inmiddels is het al weer zo’n 30 graden dus maken we er graag gebruik van en gaan richting Platja de Pals. Eindelijk gaat de wens in vervulling om te zwemmen in de Middellandse Zee!

In de avond wordt het wat drukkend en krijgen we zowaar nog een onweersbui voor het slapengaan die voor een beetje verkoeling zorgt. Gelukkig heeft de mobile home ook een prima airco!

Roadtrip (dag 11)

We besluiten deze keer niet in het Parador te ontbijten, maar in de stad Lleida, een café con lèche en een croissant te gaan nuttigen. Omdat het voor ons doen vroeg is gaan we eerst naar de cathedraal Seu Vella op het hoogste punt van de stad. We smokkelen door de lift te nemen die meteen een adembenemend uitzicht geeft en arriveren als eerste op het plateau voor de kathedraal.

We moeten nog even wachten maar om 9 uur gaat de kathedraal open en kunnen we met enkele andere bezoekers naar binnen, de afmetingen zijn groots en dat geldt ook voor de kloostertuin. Apart zijn de spiegels in sommige ruimtes waarin je de plafonds kunt bewonderen.

Glenn besluit de toren Campanario te beklimmen en wordt wat duizelig na 238 treden door een kleine stenen wenteltrap maar wordt beloond met een mooi uitzicht.

We ronden ons bezoek aan Lleida af en rijden in de richting van de Costa Brava. We bereiken in de middag onze bestemming, de camping Cypsela bij Pals, en checken in een luxe mobile home type Vignes. De komende vier dagen gaan we hier relaxen en genieten van het strandleven😎

6e etappe: Lleida naar Pals, reistijd ca 3 uur.

Roadtrip (dag 10)

Vandaag voert de reis ons naar Lleida. We maken onderweg een tussenstop in Zaragoza, de hoofdstad van de autonome regio Aragon en 5e stad van het land. We hebben geluk en vinden een parkeerplaats in de buurt van de het parlementsgebouw, Palacio de la Aljafería. Het gebouw is een middeleeuwse vesting uit de taifa periode van Zaragoza en heeft nog goed bewaarde resten van de islamitische architectuur van deze tijd, de Mudéjar stijl van Aragon.

De oude binnenstad staat bekend om zijn tapas cultuur en dat kunnen we natuurlijk niet weerstaan. Onderweg naar het Casco Antiguo lopen we langs de Basilica de Nuestra Señora del Pilar aan het gelijknamige Plaza, beide indrukwekkend groot!

Eenmaal in het Casco Antiguo wemelt het van de tapas barretjes en kiezen valt niet mee, uiteindelijk wordt het El Jardin de Moneva.

We vervolgen de reis naar Lleida en checkin in bij de Parador de Lleida. het is een mooi oud kloostergebouw dat recent is omgebouwd tot Parador hotel met de voor ons welbekende inrichting. De ligging van het gebouw heuvelopwaarts gaat het snel over in een wijk waar de levensstandaard laag is, het smerig is en op ons overkomt als een drugsdealerswijk, we laten die wijk voor wat het is. Heuvelafwaarts gaat het naar een grote winkelstraat met vele mooie oude gebouwen en winkels. We slenteren wat rond en lopen zo ook een museumpje binnen met een mooie binnen plaats waar ze oude boekdrukpersen ten toon stellen.

We sluiten de dag af in het mooie atrium van de Parador met kaas en een aangeboden wijntje omdat we amigos zijn!

5e etappe: Sos del Rey Catolica naar Lleida via Zaragoza, reistijd ca 3,5 uur.

Auslese komt terug in nieuwe vorm!